... ode aan onze kraamhulp ...

Ik ben afgelopen zondag 1 hele voor mij belangrijke blessing vergeten te vertellen aan jullie. En dat is namelijk onze kraamhulp van vorige week.

Eigenlijk heb je pas bij een bevalling na 24 weken recht op een kraamhulp. En zo heb je ook pas na 24 weken recht op een vergoeding voor een crematie en recht op zwangerschapsverlof. Begrijp ik allemaal heel erg goed want je moet ergens de grens leggen. Maar nu was mijn bevalling dus met 23,6 weken dus net voor deze grens.

Niel is hier achteraan gegaan en vond het toch wel heel erg verstandig als er voor mij hulp zou komen. Gelukkig kregen we het toch vergoed. In eerste instantie vond ik dit heel moeilijk want je komt verdrietig thuis En dan leek het me moeilijk om een vreemde in huis te hebben, die mijn emoties ziet. Voorheen was ik altijd Marielle die zich het liefst met haar verdriet in een doos verstopt ...

Maar vanaf het eerste moment toen onze kraamhulp binnen kwam voelde het goed. Ik vond het  juist heel erg fijn dat ze er elke dag was. Ze heeft me verwend met ontbijtjes op bed,  maar wat vooral heel erg fijn was was haar luisterend oor. Het was heel erg fijn om met haar te praten over onze keuze, de bevalling en hoe afscheid te nemen van ons zoontje Floyd. Dit voelde heel erg goed!!

Vandaar mijn ode aan onze kraamhulp!! Ik en wij zijn heel erg dankbaar voor haar warme en steunvolle aanwezigheid!!

Dank je wel Ans!!